Siurana (officieel in het Catalaans Siurana of Siurana de Prades) was een van de laatste brandpunten van moslimverzet in het gebied van Catalonië, met als laatste het kasteel van Escornabou (1162).
Toen Ramon Berenguer IV Tortosa, Cheta, ptra de Comte, Batea, Mequinensa, Fraga en Lleida had overgegeven, verzette Ciurana (evenals Miravet en Escornalbou) zich nog steeds, het waren bergsteden, schansen die moeilijk toegankelijk en gemakkelijk te verdedigen waren.De bergen van Prades en Montsant zijn dunbevolkt en daardoor gemakkelijk te verdedigen. Om deze reden kozen de gastheren van de graaf van Barcelona ervoor om de grote kernen van de Ribera d'Ebre en Tortosa aan te vallen, in de zekerheid dat als ze zouden toegeven, de weerstandskernen van de bergen zich binnen korte tijd zouden overgeven.Hoewel Escornabou het laatste fort was dat viel, een fort verborgen in de bergen ten westen van Camp de Tarragona, zou Ciurana zijn, gelegen op een rotsachtige uitloper die uit de Sierra de la Gritella komt en uitkijkt over de Priorat, de laatste veroverde bevolking.
Het Alcazaba van Ciurana nam een bevoorrechte militaire positie in. Het moest krachtig zijn, het sloot de doorgang met de bergketen af, zodat de stad volledig werd omringd door kliffen. Alleen de fundamenten van het kasteel blijven vandaag en een aantal zeer verwoeste muur canvas. De stad heeft echter een prachtige Romaanse kerk uit de twaalfde eeuw, uit de tijd van de verovering onder leiding van Bertran (Beltrán) de Castellet.De legende van koningin Mora
Hoewel er echt geen Moorse koningin in Ciurana was, en de oorspronkelijke legende verwijst naar een dochter van de vali, wordt de naam “Reina Mora” in heel Spanje veel gebruikt om lokale legendes te vertellen die hun oorsprong vinden in de herovering met jonge moslims in de hoofdrol, meestal met tragische eindes .
De legende heeft een historische basis, toch was Ciurana in feite de kalmte van een valiat (de valiat van Xibrana (Siurana) - van het Latijnse Severiana). Het komt voor dat in veel van de rotsachtige steden die de christenen van de moslims hebben weggerukt, de legende van de Moorse koningin of het geliefde Moorse meisje wordt herhaald, te voet of te paard. Wat, gezien het geluk dat de winnaars voor hen hebben gereserveerd, waarschijnlijk meer dan eens is gebeurd.Deze zelfde legende heeft talloze versies, een van hen verklaart dat de dochter van de vali, Abd-el-azia genaamd, had gezworen dat hij de triomf van de belegeraars van Ciurana niet zou meemaken.Een jood slaagde erin de sleutel van het fort te grijpen en leidde de christenen, geleid door Bertran de Castellet, naar de ingang van het kasteel, in staat om het laatste moslimbolwerk in Catalonië binnen te dringen en aan te vallen. Terwijl de aanval aan de gang was, hield Add-el-azia een banket in zijn kamers. Plots kwam er een pijl door het raam naar binnen en spijkerde zichzelf aan een tafel. De edelvrouw, in paniek gehuld, begreep dat de aanval zojuist had plaatsgevonden. Hij rende naar de stallen, gaf zijn rijdier, een wit paard, de sporen en wierp zich in de leegte bij een nabijgelegen afgrond.